Nietrzymanie moczu u kobiet leczenie taśmą TOT
Najskuteczniejsza metoda nietrzymania moczu
TOT pozostaje złotym standardem chirurgicznego leczenia SUI ze skutecznością długoterminową 75-85% i akceptowalnym profilem powikłań. Procedura jest szczególnie wskazana u pacjentek z ciężkim SUI i znaczną hypermobilnością cewki.
Potencjalnymi kandydatami do leczenia operacyjnego Nietrzymania moczu wysiłkowego są:
- Kobiety z wysiłkowym (lub mieszanym tj. wysiłkowym i z parcia) nietrzymaniem moczu w przypadku jego dużego nasilenia tj. gubienia moczu w czasie chodzenia lub bez wysiłku (np. wyciek moczu w nocy).|
- Kobiety z wysiłkowym (lub mieszanym ) nietrzymaniem moczu po niepowodzeniu leczenia zachowawczego.
- Niektórzy chorzy z nietrzymaniem moczu w przebiegu chorób neurologicznych w oparciu o badanie urodynamiczne.
- Chorzy po niepowodzeniu leczenia nietrzymania moczu z parć wszystkimi metodami zachowawczymi.
- Mężczyźni z wysiłkowym nietrzymaniem moczu po zabiegach na gruczole krokowym (prostacie).
W chwili obecnej operacyjne leczenie nietrzymania moczu dotyczy prawie wyłącznie wysiłkowego. Stosowanych jest wiele metod leczenia wysiłkowego nietrzymania moczu. Dla każdego chorego indywidualnie dobierana jest metoda operacyjna. W każdym przypadku planowanego leczenia operacyjnego zalecane jest kompleksowe badanie urodynamiczne. W wyborze metody leczniczej duże, lecz nie jedyne znaczenie ma typ nietrzymania moczu. Skuteczność najlepszych metod sięga 100% bezpośrednio po zabiegu, jednak z upływem czasu nietrzymanie moczu może nawrócić. W przypadku najskuteczniejszych metod nietrzymania moczu (TOT, operacja Burcha, sling sztuczny zwieracz) nawraca u maksymalnie 15% chorych po 5 latach od operacji, co oznacza, że szansa na całkowite wyleczenie po 5 latach wynosi 85%.
Taśma transobturatorowa (TOT – Trans-Obturator Tape) została wprowadzona przez Delorme’a w 2001 roku jako alternatywa dla retropubicznej taśmy TVT (Tension-free Vaginal Tape). Procedura TOT polega na umieszczeniu syntetycznej taśmy z polipropylenu pod środkowym odcinkiem cewki moczowej, przechodząc przez otwory zasłonowe w miednicy. Główną zaletą podejścia transobturatorowego jest ominięcie przestrzeni za łonem, co eliminuje ryzyko uszkodzenia pęcherza, naczyń biodrowych czy jelit. Taśma jest umieszczana poziomo, co zmniejsza ryzyko obstrukcji cewki w porównaniu z pionowym ułożeniem w technice TVT.
Zabieg taśmą TOT na wysiłkowe nietrzymanie moczu zazwyczaj przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym. Zabieg można wykonać w znieczuleniu miejscowym. Wykonywany jest on przez pochwę i polega na zrobieniu niewielkich nacięć w odpowiednich miejscach, które umożliwią wprowadzenie taśmy. Umieszczone w ten sposób taśmy wrastają w tkanki i wzmagają produkcję kolagenu. W ten sposób pęcherz moczowy jest wzmocniony i chroniony przed wyciekaniem moczu. Cała procedura nie trwa dłużej niż pół godziny, a pacjentki zazwyczaj wypisywane są do domu jeszcze w tym samym dniu lub dzień później.
Zabiegi wykonuje dr n.med.Marek Chlamtacz, FEBU specjalista urolog, chirurg ogólny. Dr n.med. Marek Chlamtacz, FEBU wykonuje zabiegi leczenia taśmą TOT od 2005 roku. Wykonał już ponad 500 takich zabiegów. Ma największe w Polsce i w krajach niemieckojęzycznych doświadczenie w wykonywaniu tego zabiegu.
Kierujemy się standardami Niemieckiego Towarzystwa Urologicznego DGU od 2004 roku.
Czy leczenie operacyjne nietrzymania moczu taśmą TOT jest skuteczne?
Skuteczność długoterminowa procedury TOT jest dobrze udokumentowana w literaturze naukowej. Metaanaliza opublikowana w 2023 roku wykazała subiektywną skuteczność krótkoterminową (<1 rok) na poziomie 62-98%, podczas gdy długoterminowa skuteczność (>5 lat) wynosiła 43-92%. Porównywalne wyniki uzyskuje się dla techniki TVT: 71-97% krótkoterminowo i 51-88% długoterminowo.
Prospektywne badanie Magona i Chopra (2012) obejmujące 59 pacjentek wykazało 93,2% skuteczność procedury TOT po 6 miesiącach obserwacji. Całkowite zadowolenie z wyników leczenia zgłaszało 86,4% pacjentek.
Długoterminowe obserwacje potwierdzają trwałość efektów leczenia. Badanie tureckie obejmujące 83 pacjentek z medianą obserwacji 32,8 miesięcy wykazało subiektywną skuteczność na poziomie 68,7%. Podobne wyniki uzyskano w badaniu niemieckim, gdzie po 5 latach obserwacji skuteczność wynosiła 72-85% w zależności od zastosowanych kryteriów oceny.
Jaki zabieg jest najbardziej skuteczny na nietrzymanie moczu?
Analiza kosztów-efektywności wskazuje na TOT jako najkorzystniejszą opcję w perspektywie długoterminowej, pomimo wyższych kosztów początkowych. Niższa częstość reoperacji (8-15%) w porównaniu z Bulkamid (20-35%) wpływa na końcową ocenę ekonomiczną. Koszty laseroterapii CO2 należy rozpatrywać w kontekście niepewnej skuteczności i potencjalnej konieczności dodatkowego leczenia.